Veel van ons willen dat onze 3D-prints perfect zijn. Maar aan de Universiteit van Cornell hebben ze geëxperimenteerd met het opzettelijk introduceren van defecten in gedrukte titanium. Waarom? Omdat het gebruik van een post-printbehandeling van warmte en druk, kunnen ze die defecten in activa veranderen, wat leidt tot een sterkere en veel meer nodulair gedrukt onderdeel.

De veel gemeenschappelijke manieren om metaalgebruikpoeders te printen gesmolten, en deze veroorzaken kleine poriën in het materiaal dat het eindproduct verzwakt. Met behulp van TI-6Al-4V maakten de onderzoekers opzettelijk een slechte print die veel meer had dan de normale hoeveelheid defecten. Dan pakken ze extreme hitte en druk op het resulterende stuk. De druk veroorzaakte de poriën om te sluiten en veranderden de interne structuur van het materiaal om veel meer op een composiet te zijn.

Rapporten zijn dat de op deze manier behandelde stukken opmerkelijke eigenschappen hebben voor onderdelen gemaakt door gieten en smeden, veel minder 3D-gedrukte delen. Bovendien creëert het afdrukproces normaal gesproken onderdelen die sterker zijn in sommige richtingen dan andere. De postverwerking breekt die richting en de afgewerkte delen hebben gelijke sterkte in alle richtingen.

Het hete isostatische persen (HIP) -proces is niet nieuw – het wordt vaak gebruikt in metaal- en keramische verwerking – dus deze methode mag niets meer exotischer dan dat vereisen. Toegegeven, zelfs low-costpersen uit China Start ongeveer $ 7.000 en gaan van daaruit omhoog, maar als u 3D-printtitanium bent, is dat niet zo’n grote uitgaven. Het enige nadeel lijkt te zijn dat als het proces de defecten die gedeeltelijk verwerkt verlaat, het later vermoeidheidsstoringen kan veroorzaken.

We vragen ons af of deze ontwikkeling van invloed zal zijn op alle automobielonderdelen die de laatste tijd in titanium worden afgedrukt. Als je iets nodig hebt om in titanium af te drukken, overweeg dan je ribbenkast te hacken.